Urodzona 24 Maja 1913 roku, rumuńska dziewczyna Eleonora Zugun żyła w małej wiosce Talpa na północy kraju. W lutym 1923 roku, kiedy miała jedenaście lat, pewnego dnia szła aby odwiedzić swoją babkę mieszkającą w Buhai, kilka mil drogi od jej wioski.

Podczas wędrówki znalazła na poboczu drogi trochę monet, a gdy dotarła do Buhai kupiła za nie słodycze. Jej 105-letnia babka (którą ludzie uważali za czarownicę), była zła na Eleonorę, gdy dowiedziała się że dziewczyna zebrała leżące monety i wydała je na słodycze. Powiedziała jej, że to sprawka Diabła, który rozsypał monety na poboczu, aby w ten sposób ją skusić i od tej pory Eleonora nie uwolni się od niego, gdyż "posłuchała" głosu diabła i dała się mu zwieść.

Następnego dnia swoją obecność ujawniła dziwna siła. W okna i dom babki, gdzie przebywała Eleonora zaczęły uderzać kamienie, ciskane niewidzialną siłą, porozbijały szyby w oknach, małe przedmioty zaczęły unosić się i krążyć wokół dziewczynki. Babka przekonana że Eleonora jest opętana czym prędzej odesłała ją do domu do Talpy.

Po powrocie do domu, wszystko jakby się uspokoiło, ale po trzech dniach tajemnicza siła dała znów o sobie znać. Słoik pełen wody uniósł się na dość znaczącą wysokość i zaczął "latać" nie wylewając ani kropli wody. Ciężka drewniana skrzynia unosiła się w powietrzu jakby nie ważyła ani grama. Słoiki z kaszą uderzały członków rodziny w głowę i plecy powodując dość poważne rany.

Tajemnicze zdarzenia nie ustawały i Eleonora musiała szukać pomocy w klasztorze Gorovei. Gdy i to nie pomogło Eleonora została zamknięta w zakładzie dla obłąkanych. Na szczęście o tym przypadku dowiedział się badacz zjawisk parapsychicznych Fritz Grunweld, ktory wraz z pomocą dziennikarza Kubi Klein'a zdołał wyciągnąć Eleonorę z zakładu i odesłać spowrotem do klasztoru, gdzie mogła być bacznie obserwowana.
Grunewald opisał dokładnie swoje obserwacje, zostały one opublikowane po jego śmierci przez profesora Christoph'a Schröder'a w Zeitschrift für psychische Forschung, vol. I, 1927

Najbardziej typowymi zjawiskami przypisywanymi działalności poltergeista były lewitujące przedmioty, ciężkie meble przesuwające się bezszelestnie, rzucanie przedmiotami w ludzi, niektóre obiekty pojawiały się znikąd (teleportacja), pukanie i skrobanie, dziwne odgłosy, poltergeist zaczął "uderzać" dziewczynę po twarzy. W czerwcu 1925 roku Grunewald zmarł na tak serca i Eleonora została skazana na łaskę przerażonych ludzi.

Nie minął rok i dziewczynę odnalazła Zoë Wassiliko-Serecki, pół Rumunka, która interesowała się parapsychologią. Odnalazła Eleonorę w klasztorze, brudną, zaniedbaną i wystraszoną. Po długich i burzliwych negocjacjach dostała pozwolenie aby zabrać Eleonorę do Vienny, gdzie zamieszkała razem z nią w wynajętym mieszkaniu.

Zoë Wassiliko-Serecki uważnie obserwowała dziewczynę, notowała dziwne przypadki gdy obok lub za Eleonorą pojawiały się ciemne cienie, przedmioty wirowały bezszelestnie, lub też przemieszczały się z wielkim hałasem. Jednak najbardziej zaskakujące dla tego przypadku poltergeista było to, iż dziewczyna doznawała obrażeń zadawanych przez tajemniczą siłę. Była rzucana na podłogę i łóżko, lewitujące przedmioty raniły ją, "ktoś" wyrywał jej włosy z głowy, w butach pojawiała się woda, palce i dłonie nosiły ślady kłucia szpilkami, często w jej skórze pojawiały się powbijane igły.

U trzynastoletniej Eleonory zauważono pojawiające się same z siebie na twarzy i szyi ślady zadrapań i ugryzień.. Niewidzialna siła zadawała jej okropne rany. Świadkowie opisywali, że widzieli jak ściskane jest gardło dziewczyny, jak gdyby ktoś ją dusił. Kilkakrotnie widziano w jej obecności pojawiającego się czarnego olbrzymiego psa.
Eleonora była poddawana wszelkim obserwacjom, badały ją tuziny psychologów, parapsychologów i lekarzy, jednak nikt nie potrafił tak naprawdę wyjaśnić dlaczego tak się dzieje i jaka jest przyczyna "opętania" dziewczyny. Jedni zarzucali jej fałszerstwo i oszukiwanie, inni przypisywali jej zdolności parapsychiczne, jeszcze inni twierdzili że została opętana przez demony, ostatecznie sprawy Eleonory Zugun nie wyjaśniono.

Zobacz film o Eleonorze Zugun