Dzieje Eastbury House, położonego w pobliżu wioski Tarrant Gunville w hrabstwie Dorset, podobnie jak wielu brytyjskich prywatnych rezydencji, są urozmaicone i fascynujące. Historia dworu zaczyna się w 1717 roku od George'a Doddingtona, który zmarł w 1720 roku, pozostawiając swą posiadłość ekscentrycznemu bratankowi nazwiskiem George Budd Doddington.

Po śmierci młodszego z Doddingtonów rezydencja została sprzedana księciu Buckingham, a dwadzieścia lat później częściowo ją zburzono. Dziś stoi tylko jedno ocalałe skrzydło.

Budd Doddington żył bardzo rozrzutnie - tak dalece, ze nie zdołał utrzymać posiadłości. Pewnego razu zaoferował dwieście funtów rocznie i mieszkanie każdemu, kto był gotów zająć się majątkiem. Nikt nie skorzystał z tej oferty. Ku wielkiemu zdziwieniu miejscowej ludności Doddington zatrudnił rządcę nazwiskiem William Doggett, znanego jako "stary Doggett". Człowieka tego można było rozpoznać na pierwszy rzut oka, gdyż miał charakterystyczne kokardy z żółtego jedwabiu przy spodniach; wiedziano także, iż okrada swego chlebodawcę, zwłaszcza wówczas, gdy Doddington przenosił się na jakiś czas z rodzinnego majątku do londyńskiej willi.

Doggett usiłował pomóc swojemu bratu stojącemu u progu bankructwa, przede wszystkim sprzedając na własną rękę materiały budowlane pozostawione w pobliżu Eastbury House, należące do jego pracodawcy. Ponieważ Doddington zawsze zapowiadał, kiedy wróci do domu, Doggett doszedł do wniosku, że zdąży oddać skradzione pieniądze, zanim zostanie przyłapany. Jak to zwykle bywa, pewnego razu Doddington zjawił się bez uprzedzenia. Doggett, uświadomiwszy sobie, że gra skończona, udał się do swego pokoju i zastrzelił się.

Donoszono, że stary Doggett pojawia się w pobliżu domu i na drodze wjazdowej do parkowej bramy; rozpoznawano go po żółtych kokardach u spodni. W 1845 roku sceptycy pozbyli się wątpliwości co do owego ducha, gdy podczas remontu kościoła św. Maryi w Tarrant Gunville robotnicy odkopali szkielet mężczyzny z resztkami żółtej wstążki wokół nóg.