Hierarchia duchów i demonów
Wedle założyciela ruchu spirytystów we Francji, Allana Kardeca, duchy dzielą się na wiele różnych kategorii, w zależności od stopnia swojego rozwoju duchowego. Potocznie uważa się, że każdy duch, jako istota przebywająca w odmiennym, niematerialnym świecie, obdarzony jest wiedzą, mądrością i umiejętnościami niedostępnymi dla ludzi, takimi jak znajomość przyszłości, czytanie w myślach itp. Z tego powodu panuje powszechne przekonanie, że kontakt z jakimkolwiek duchem pomoże przyzywającemu znaleźć odpowiedzi na trapiące go pytania. Tymczasem dzieje się zupełnie inaczej -wezwane duchy czasami plotą bzdury, kłamią, grożą czy żar¬tują, i po prostu nie potrafią udzielić żadnych wartościowych odpowiedzi. Doświadczeni spirytyści doszli więc, z pomocą samych duchów, do wniosku, że tak jak w naszym świecie istnieją ludzie dobrzy i źli, mądrzy i głupi, mędrcy, mistycy,

szarlatani, bohaterowie, żartownisie czy zarozumialcy o różnym stopniu rozwoju duchowego i moralnego, tak też jest w świecie duchów i jego mieszkańców. Tylko najdoskonalsze istoty z wyższych, a zatem najrzadszych i najbardziej od nas oddalonych kręgów planu astralnego znaj ą przyszłość, potrafią odpowiedzieć na pytania, są pełne dobrej woli i chęci udzielenia pomocy pytającym, dlatego jedynie rady i informacje uzyskane od nich mają jakąkolwiek wartość.
Świat duchów podzielony jest wedle spirytystów na trzy poziomy zamieszkiwane przez dziewięć rodzajów istot duchowych na różnych szczeblach rozwoju. Hierarchię tę na¬zwano drabiną duchową. Każdy duch rozpoczyna od szczebla niższego, a w toku swojego rozwoju wspina się do coraz wyższej kategorii, stając się coraz doskonalszy pod każdym względem. Mieszkańcy każdego szczebla charakteryzują się swoistymi cechami pozwalającymi doświadczonemu spirytyście ocenić, z kim ma do czynienia podczas seansu. Bardzo istotne jest zwrócenie uwagi na sposób wysławiania się du¬chów, co i jak mówią, na jakie wartości kładą nacisk w swoich wypowiedziach. Drwiny, sprzeczności, groźby, niekonsekwencje, żarciki i przechwałki powinny być sygnałem ostrzegawczym, podobnie jak słodkie obietnice i manifestacje własnej doskonałości. Taki duchom nie należy ufać za grosz i najlepiej jak najszybciej poprosić je o opuszczenie seansu.
Jak już wspomnieliśmy, na drabinę duchową składają się trzy główne poziomy podzielone na dalsze dziewięć szczebli, zamieszkiwane przez istoty duchowe o różnym stopniu rozwoju i doskonałości. Do grupy najwyższej należy tylko jeden rodzaj duchów najdoskonalszych, do grup środkowej i najniższej, a więc do drugiej i trzeciej - po cztery rodzaje duchów.
Dość trudno czasami rozróżnić precyzyjnie, do jakiej dokładnie kategorii należy duch, z którym się komunikujemy, ponieważ ich rozwój jest płynny i stały - najważniejsza jest orientacja, z którym poziomem - pierwszym, drugim czy trzecim - mamy do czynienia. Możemy dokonać tego ustalenia uważnie wysłuchując, co duch ma nam do powiedzenia, jakim posługuje się językiem i jak się zachowuje.
Drabina duchowego rozwoju prezentuje się w przedstawiony poniżej sposób (w ujęciu od szczebla najwyższego do najniższego). Pamiętać należy, że duchy przebywają drogę od końca, od najniższego, dziewiątego szczebla, aby u kresu wędrówki osiągnąć doskonałość na szczeblu pierwszym, najwyższym.

1. Poziom pierwszy, najwyższy - duchy czyste Szczebel pierwszy - duchy doskonale

2. Poziom drugi, środkowy - duchy dobre

Szczebel drugi - duchy najwyższe
Szczebel trzeci - duchy mądre
Szczebel czwarty - duchy uczone
Szczebel piąty - duchy życzliwe

3. Poziom trzeci, najniższy - duchy niedoskonałe

Szczebel szósty - duchy neutralne
Szczebel siódmy - duchy niedouczone
Szczebel ósmy - duchy lekkie
Szczebel dziewiąty - duchy nieczyste


POZIOM PIERWSZY, NAJWYŻSZY -DUCHY CZYSTE


Tę najwyższą kategorię duchów charakteryzuje całkowita niepodatność na wpływy świata materialnego oraz absolutna wyższość moralna i intelektualna, również wobec duchów z pozostałych szczebli drabiny. W jej skład wchodzi tylko jeden rodzaj duchów.

Szczebel pierwszy - duchy doskonałe

Są to duchy, które przebyły już wszystkie szczeble rozwoju i pozbyły się jakichkolwiek więzi łączących je z materią. Osiągnęły najwyższą doskonałość, nie muszą już przechodzić żadnych prób ani odbywać pokuty. Nie podlegają także reinkarnacji w świecie materialnym, lecz łączą się z Absolutem. Ponieważ niczego nie potrzebują ani nie oczekują, znajdują się w stanie niezmiennego, absolutnego szczęścia. Nie należy jednak sądzić, że po prostu trwają bezczynnie w tym stanie -jako istoty doskonałe dbają o zachowanie równowagi i ładu na świecie. Duchy doskonałe sprawują kontrolę nad pozostałymi, niższymi duchami i wspomagają je w procesie osiągania doskonałości. Nie pozostają także obojętne na losy ludzi, z radością im pomagają w trudnych sytuacjach, a także kierują ku dobru i wskazują właściwą drogę. Pod tym względem przypominają aniołów, do których są porównywane, a czasami także utożsamiane. Kontaktują się z ludźmi wedle własnego uznania, kiedy jest to naprawdę konieczne, nie podlegają jednak w żaden sposób ludzkiej kontroli.

POZIOM DRUGI, ŚRODKOWY - DUCHY DOBRE

Te duchy są mniej doskonałe od duchów z kategorii pierwszej. Cechuje je przewaga ducha nad materią oraz dążenie do dobra, które mogą czynić w większym lub mniejszym stopniu, w zależności od szczebla rozwoju, na którym się znajdują. Charakteryzują się także wysoką mądrością i moralnością. Duchy dobre różnią się od duchów doskonałych przede wszystkim tym, że nie zerwały jeszcze wszystkich więzi łączących je ze światem materialnym, w którym kiedyś żyły. Z tego powodu zachowują pewne cechy swojej ziemskiej osobowości. Ich głównym celem jest czynienie dobra i zapobieganie złu, są źródłem miłości, cechuje je sprawiedliwość, szczodrość i zdolność do poświęceń. Wyzbyły się wszelkich złych namiętności i dążeń, opiekują się tymi, których zło wy¬stawia na próbę. Podlegają jeszcze reinkarnacji, jednak kiedy pomyślnie przejdą nałożone na nie próby, stają się duchami doskonałymi.
Duchy dobre dzielą się, pod względem stopnia rozwoju, na cztery grupy.

Szczebel drugi - duchy najwyższe

Duchy te są mądre i dobre w równym stopniu. To od nich można dowiedzieć się najwięcej o duchach i ich świecie, a przekazują jedynie te informacje, które ludzie są w stanie po¬jąć. Bezinteresownie pomagają uduchowionym poszukiwaczom prawdy o czystym sercu i otwartym umyśle, pragnącym czynić dobro. Nie reagują na indagacje ciekawskich, którzy pragną posiąść wiedzę dla wiedzy, a nie dla jakiegoś wyższe¬go celu. Język, jakim przemawiają, jest pełen godności, życzliwości i szlachetności, czasami cechuje go także wzniosłość. W wyjątkowych wypadkach duchy najwyższe podlegają reinkarnacji, jednak dzieje się to tylko wówczas, gdy trzeba wy¬pełnić na ziemi jakieś niezmiernie trudne zadanie.

Szczebel trzeci - duchy mądre
Duchy mądre wyróżniają się niezwykłą mądrością, po¬zwalającą im na bezbłędne ocenianie pod względem moralnym faktów, osób i uczynków. Ich wiedza jest wprawdzie ograniczona w porównaniu z wiedzą duchów doskonałych, jednak wystarczająca, aby można było bezwzględnie polegać na ich osądach.

Szczebel czwarty - duchy uczone
Te duchy posiadają z kolei ogromną, głęboką i wszechstronną wiedzę, mniej za to polegać można na ich osądach moralnych, które nie stanowią pola ich zainteresowania. Bar¬dziej pochłonięte są nauką niż miłością, jednak nie rywalizują ze sobą w tej dziedzinie, ponieważ pozbawione są niskich uczuć, takich jak zawiść czy chęć zwycięstwa za wszelką cenę.

Szczebel piąty - duchy życzliwe

Te duchy wyróżnia wielka dobroć i zamiłowanie do pomagania ludziom, roztaczania nad nimi swojej opieki i służenia im w razie potrzeby. Mądrość nie jest ich najmocniejszą stroną i dlatego pod pewnymi względami są nieco ograniczone, co jednak nie wpływa na ich życzliwość i chęć bycia pomocnym.

POZIOM TRZECI, NAJNIŻSZY - DUCHY NIEDOSKONAŁE

Trzecia, najniższa kategoria duchów, zaludniona jest przez istoty, które jeszcze niezupełnie oderwały się od ziemi. Ce¬chuje je z tego powodu przewaga materii nad duchem, a przez to także ludzkie słabości, takie jak pycha, egoizm, zarozumialstwo, kabotynizm, głupota, zawiść oraz skłonność do czynienia zła. Nie wszystkie duchy niedoskonałe są z natury złe -czasami po prostu są głupie, lekkomyślne lub psotne, co jednak nie pomaga ich wizerunkowi moralnemu. Nawet jeśli nie czynią zła, nie czynią także dobra. Duchy niedoskonałe są nieszczęśliwe i cierpią, ponieważ nie uwolniły się od swojego ziemskiego życia - przeżywają wciąż na nowo swoje porażki i złe uczynki, trwając jednocześnie w przekonaniu, że stan ten będzie trwał już zawsze. W ten sposób odbywają rodzaj po¬kuty, która, jeżeli przejdą ją pomyślnie, pozwoli im na przejście na wyższy poziom drabiny duchowej. Inną kategorią du¬chów niedoskonałych są duchy naprawdę złe, lubujące się w krzywdzeniu. Takie złe duchy są przeważnie na tyle inteligentne, że stanowią rzeczywiste zagrożenie dla ludzi. Jedne są prostackie, brutalne i głupie, jeszcze inne prymitywne i bez¬myślne. Nawet te, które cechuje dość wysoka inteligencja, posiadają bardzo niewielką wiedzę, której lwia część pochodzi z ich życia ziemskiego, przez co nie są w stanie udzielać wartościowych odpowiedzi na pytania. O sprawach duchowych wiedzą niewiele albo zgoła nic. To właśnie duchy niedoskonałe są sprawcami wszelkich nieprzyjemnych wydarzeń pod¬czas seansów - czy będzie to uczucie otaczającej nas wrogości, czy zupełnie bezsensowne odpowiedzi, czy też poważne kłopoty, w jakich znajdą się uczestnicy. Należy zwracać uwagę, co mówią przybyłe na seans duchy -jakakolwiek poważna wątpliwość co do ich szczerości, intencji czy zasobu wiedzy wskazuje, że mamy do czynienia z duchem należącym do trzeciego poziomu drabiny duchowej, a więc nie warto, a wręcz nie należy przedłużać rozmowy.
Duchy niedoskonałe, podobnie jak duchy dobre, dzielą się na cztery grupy.

Szczebel szósty - duchy neutralne

Jak sama nazwa wskazuje, duchy te nie są ani dobre, ani złe. Nie czyniąc zła ani dobra, znajdują się w stanie specyficznej równowagi, a raczej zawieszenia, i są po prostu nijakie. Teoretycznie mają inklinacje w obu kierunkach, jednak przede wszystkim są bardzo silnie związane z planem materialnym oraz swoim minionym życiem na ziemi i o tym głównie myślą. Podobnie jak w kwestiach moralnych, nie są również mocne intelektualnie, a ich mądrość i wiedza pozostawiają wiele do życzenia.

Szczebel siódmy - duchy niedouczone
To dość niebezpieczna dla początkujących kategoria du¬chów, łatwo bowiem zwodzą one uczestników seansu swoją pozorną elokwencją, ogładą i pewnością siebie. Duchy niedouczone, jak sama nazwa wskazuje, posiadają pewną wiedzę,jednak nie jest ona tak pełna, jak się tym duchom wydaje. Ponieważ nie znoszą, kiedy okazuje się, że czegoś nie wiedzą (a dzieje się tak bardzo często), duchy te zmyślają odpowiedzi na zadawane pytania i podają je w tak pięknej formie, że bardzo łatwo dać się oszukać. W efekcie pytający otrzymuje zlepek prawdy i fałszu, podlany gęstym sosem krasomówstwa, mający na celu pokryć fakt niewiedzy duchowego interlokutora.

Szczebel ósmy - duchy lekkie
Duchy lekkie są bezmyślne, złośliwe i całkowicie nieodpowiedzialne. Dodatkowo często są niesforne, krnąbrne, ich celem jest wyszydzanie i wprowadzanie w błąd, a także sprawianie przykrości, oszukiwanie, zwodzenie oraz namawianie do złych i głupich posunięć kończących się krzywdą omamionej przez nie osoby. Duchy lekkie są wyjątkowo silnie związane ze sferą materialną i dlatego potrafią udowadniać swoją obecność fizycznie, na przykład powodując hałasy lub prze¬suwając przedmioty. Takie umiejętności posiadają również duchy wyższe, jednak nie używają ich bez potrzeby, natomiast duchy lekkie robią to często bez widocznego celu. Przychodzi im to łatwo dlatego, że są silniej związane z materią niż z duchem. Z ich usług korzystają czasami duchy wyższe, które sprawują nad nimi kontrolę - i to niekoniecznie duchy dobre. Z ich pomocą swoje materialne potrzeby zaspokajają także istoty złe. Duchy lekkie chętnie przychodzą nieproszone na seanse i, aby je popsuć lub oszukać uczestników, podszywają się pod inne, wzywane duchy. Czynią to jednak bardziej z przekory i chęci głupiego psocenia, niż z czysto złych pobudek. Potrafią być cięte, złośliwe i dowcipne, jednak ich płytkie i prostackie poczucie humoru szybko nuży i zniechęca.

Szczebel dziewiąty - duchy nieczyste

Duchy nieczyste są z natury złe i czynienie zła stanowi myśl przewodnią ich istnienia. Ich odpowiedzi, w przeciwieństwie do głupot wygadywanych przez inne duchy z tego poziomu, nie wynikają z pychy, głupoty czy złośliwości, ale mają na celu poważne wprowadzanie w błąd, skłócenie, zranienie, skierowanie na złą drogę czy wpakowanie w kłopoty. Potrafią doskonale podszywać się pod inne duchy, są mistrza¬mi propagandy, w każdym potrafią dostrzec słabość i wykorzystać ją do swoich celów. Z krzywdy innych czerpią radość, tym większą, im większy był ich udział w nieszczęściu oraz im lepszego i czystszego człowieka udało się im doprowadzić do zguby. Zło czynią nie tylko dla przyjemności, ale ponieważ jest ono antytezą dobra, którym gardzą. Do tej kategorii należą rozmaite złe duchy, nazywane także demonami. Pomimo pewnej ogłady zdradzić je może wulgarność i brak wrażliwości. Jeżeli więc podczas seansu jakiś duch jest podejrzanie życzliwy, a nagle wyrywa się mu jakiś zwrot zupełnie niepasujący w treści lub formie do pozornie składnego języka, jakim dotąd się posługiwał, jest to poważny sygnał ostrzegawczy.
Duchy nieczyste, podobnie jak inne duchy z niższych po¬ziomów, podlegają reinkarnacji i biada wszystkim, którzy znaleźli się w kręgu oddziaływania osób będących ich wcieleniem. Ludzie tacy są okrutni, fałszywi, podstępni, zawistni, gwałtowni, rozpustni, pyszni, zdolni do najniższych, najokrutniejszych i najbardziej niezgodnych z honorem czy naturąpostępków - słowem, przejawiają wszystkie najgorsze cechy ludzkie, są nieprzejednani w swoim dążeniu do czynienia zła i siania destrukcji. Często swoje prawdziwe oblicze kryją pod płaszczykiem konwenansów, jednak kiedy nie muszą maskować swojej prawdziwej istoty, ochoczo ujawniają prymitywne i bezwzględne oblicze.

źródłó: Adrian Devine, "Spirytyzm fakty i mity"
Shoutbox
 
 
Dzisiaj stronę odwiedziło już 3 odwiedzający (12 wejścia) tutaj!
Strona autorów abc-gracza.pl.tl i sueroski.pl.tl Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja