W 1865 roku rodzina, która zatrzymała się w domu Place du Lion d'Or we francuskim mieście Lille, obudziła się w nocy, słysząc krok dochodzące z pokoju na górze. Okazało się, że był to pusty, nie zamieszkały pokój.

Podczas pobytu w Lille poinformowano ową rodzinę , że w tym domu straszy, ale przybysze prosili lokalnych mieszkańców o nierozprzestrzeniane tych pogłosek, żeby nie wystraszyć służby.

Słysząc znowu owe kroki, matka rodziny spytała pokojówkę, kto mieszka w pokoju na górze, ale ponownie usłyszała, że pokój jest pusty. Po tygodniu większość francuskiej służby dowiedziała się o duchu i postanowiła opuścić dom.

Przez ten czas wyszło na jaw, iż w pokoju, w którym rozlegały się stąpania, stała niegdyś żelazna klatka i kogoś w niej więziono. Panowało przekonanie, że w budynku straszy duch owego więźnia.

Angielskie pokojówki ujrzały zjawę przechodzącą przez ich pokój i przeraziły się. Członkowie rodziny również widzieli wysoką, chudą postać, ale przypuszczali że ktoś płata głupie figle. Szybko jednak przekonali się, iż podejrzewana przez nich osoba już dawno głęboko śpi. Służąca zapewniła, że to jest właśnie postać, którą widziała poprzednio.

Mieszkający w pobliżu państwo Atkyns złożyli owej rodzinie wizytę. Na krotko przed odjazdem żartowali ze wszystkich historii o duchach. Pani Atkyns postanowiła spędzić noc w nawiedzonym domu. Towarzyszył jej ulubiony pies - terier.

Następnego dnia wstała wystraszona i niespokojna, ujrzała bowiem jakiegoś intruza, do którego pies bał się zbliżyć. Mówiono iż człowiek w żelaznej klatce był prawowitym dziedzicem owej posiadłości i zniknął w tajemniczych okolicznościach. Legenda głosiła, że został przez swego wuja uwięziony w żelaznej klatce, a następnie zamordowany